گمشده ای هستم در این دنیای پر هیاهو دنیایی که صبح و شامش با فکر به اینکه : امروز چه کسی به من سلام نکرد ؟ چرا فلانی نمره بالاتر گرفت ؟ چرا فلانی آن حرف را زد ؟ چرا ..؟ چرا ..؟ چراهای بی سر وته سر می شود و کلی فکر هایی که هرکه با توجه به موقعیت اجتماعی و سنی و اقتصادی و ... خود را مشغول کرده است. در این دنیای پر سر و صدا ، پر از هیاهو و فکر و خیال دلخوشی هایی هست ، آرامش هایی هست در همین دنیا ، در قطعه ای از زمین، شرق ایران آفتابی می درخشد که نورش ، گرمایش تمام شیعیان را سیراب می کند بارگاهی که قدمت که می رسد به آنجا ، دیگر خود نیستی ، بهتر از خودی خوبی امام رئوف تو را هم برای چند ساعتی خوب می کند . خودت را ، حال دلت را ، تک تک لحظاتت را تکرار نشدنی می کند ولادتش رسیده است ، هرکه در هر جایی نفس می کشد ، نفسش بسته شده به نبض زائران امام رضا دلش در حرم است، قلبش گره خورده با گام های زائران و بهانه زندگی من ، افتخار من ، همین است که حداقل به نام، دوستدار و شیعه امام رضا علیه السلام هستم ... خودم را ، روحم را ، نفس نفسم را دخیل پنجره فولادت میکنم یا امام رضا ... همیشگی نووشت : اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا 
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
