شب همجون پرده سیاه روی زمین گسترده شده است . چشمانم بارانی است، ببار ای باران چشم، بیشتر ببار، ببار ، شاید سنگ دلت از بین برود ... آخرین روزهای سال را به تقویم می سپاریم و به استقبال روزهای جدید می رویم. قرار است چند سال با حسرت از روزهای سپری شده تقویم روی میز را ورق بزنم، این ماه گذشت، ماه دوم سال ، ماه سوم سال ، به خودم می آیم ، باید تقویم سال جدید را جایگزین کنم!! و من می مانم و خود من ... راستی چرا من به خودم نمی آیم؟ خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن خدایا فقط عشق خودت را می خواهم
امشب از بهترین شب های سال است
شب ولادت زینت پدر ، حضرت زین َب
و واپسین روزهای سال یک هزار و سیصد و نود و یک
نمیدانم چرا ، ولی خیلی دلم گرفته ، از دست خودم، از دست دلم، از دست سنگ شدنم ، از دست آدم نشدنم ، از دست خود خودم
سنگ با آب شکافته میشود
میشود سنگ دل هم با اشک چشم شکافته بشود؟
لحظات غریبی است این واپسین روزها
ز غم های دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در دل های شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن
خدایا بی پناهم ، ز تو جز تو نخواهم
اگر عشقت گناه است ببین غرق گناهم
...
فقط خودت را می خواهم
فقط می خواهم من مال تو باشم و تو مال من
یا اقرب من حبل الورید رهایم نکن و این چشم های بارانی را از من مگیر...
همیشگی نوشت:
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
