خدا بيامرزدشون. ايشاالله که همنشين سفره همان هايي بشن که وقتي اسم شان مي آمد مخالصانه اشک توي چشمانشون حلقه مي زد.
مي گن وقت اون ها که رفته اند ياد کني دعات مي کنن. شما رو هم جور ديگه اي دوت داشتن(البت به من که نمي رسيدي:)) حتما رموز داره اين ياد خدا مي داند...
ولي جان خواهر اگر من برم چي کار مي کني. انگشت که نمي شماري هيچ، يَک نفس راحت مي کشي نه:)))
جمله آخرم رو جواب نده که مث روز برام روشنه از تو چشات معلومه :)))