ای حرمت ملجا درماندگان دور مران از در و راهم بده لایق وصل تو که من نیستم اذن به یک لحظه نگاهم بده دلم برای کبوترهای حرم امام رضا، برای آوای دلنشین و روح نواز نقاره خوان ها هنگام آغاز روز و پایان روز، برای گنبد و ایوان طلایی تنگ شده بود. ولی مهم تر برای اشک های بی اختیار و گره خوردن دل در مشبکه های ضریح و سبک شدن قلبم دلتنگ شده بودم. نمی دانم چه شد که خدا مرا لایق دانست تا چند صباحی در خدمت علی بن موسی الرضا عیه السلام باشم. قلبم را بر روی دست بگیرم و با شرمندگی به امامم بگویم باز دلم غبار گرفته یاامام رضا کمکم کن تا بتوانم همانند خادمان فراش حرمت قلبم را غبارروبی کنم و کمی بارم برای بازگشت سبک تر شده باشد. انشاالله هرکسی که آرزوی رفتن به این مکان پاک و مقدس را دارد به آرزویش برسد.
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
