دستانش می لرزید دست برد جیب کتش و چند سکه در آورد و یکی را به صندوقدار داروخانه داد صندوقدار داد زد که آقا این بیست و پنج تومانی است !! و پیرمرد رو کرد به من گفت : دخترم از میان این پول ها 100 تومان جدا کن به من بده دستانش می لرزید، سعی کردم دستم به دستانش نخورد و صد تومنی از میان پول ها به او دهم. واقعا صد تومان ارزش داد زدن دارد ؟؟!!! افسوس ... گاهی متنفر می شوم از بودن میان مردمی که انگار سنگ شدند ، کور شدند ، هیچ نمی بینند... زین همرهان سست عناصر دلم گرفت شیر خدا و رستم دستانم آرزوست جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او آن نور روی موسی عمرانم آرزوست زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول آن های و هوی و نعره مستانم آرزوست گویا ترم ز بلبل ? اما ز رشک عام مهرست بر دهانم و افغانم آرزوست دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست گفتند یافت می نشود ? جسته ایم ما گفت آن که یافت می نشود ? آنم آرزوست هر چند مفلسم ? نپذیرم عقیق خرد کان عقیق نادر ارزانم آرزوست پنهان ز دیده ها و همه دیده ها از اوست آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست خود ? کار من گذشت ز هر آرزو و آز از کا و از مکان پی ارکانم آرزوست یک دست جام باده و یک دست جعد یار رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست من رباب عشقم و ? عشقم ربابی است وان لطف های زخمه رحمانم آرزوست بنمای شمس مفخر تبریز روز شرق من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست همیشگی نوشت : اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
