شب همجون پرده سیاه روی زمین گسترده شده است . چشمانم بارانی است، ببار ای باران چشم، بیشتر ببار، ببار ، شاید سنگ دلت از بین برود ... آخرین روزهای سال را به تقویم می سپاریم و به استقبال روزهای جدید می رویم. قرار است چند سال با حسرت از روزهای سپری شده تقویم روی میز را ورق بزنم، این ماه گذشت، ماه دوم سال ، ماه سوم سال ، به خودم می آیم ، باید تقویم سال جدید را جایگزین کنم!! و من می مانم و خود من ... راستی چرا من به خودم نمی آیم؟ خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن خدایا فقط عشق خودت را می خواهم قاصدکــــــــ را می بینم نمیدانم توجه کرده اید یا نه یه کم که دقیق می شوم می بینم : پی نوشت : همیشه نوشت: یک سال نه ، یک سال بیشتر از یک سال بود که قدم هایم مهمان صحن و سرای حضرت فاطمه معصومه نشده بود... تا اینکه روز وفات بانویی که روز ولادتشان روز دختر نامیده شده راهی زیارت شدم. وقتی رسیدم انگار همه چیز برایم رنگ و بوی دیگری داشت، بوی حرم امام رضا به مشامم می رسید. و وقتی در زیارتنامه می خواندم: السلام علیک یا اخت ولی الله ، از خود حضرت معصومه طلب زیارت برادرشان را کردم، طلب مشهد الرضا را... و بعد زیارت حضرت معصومه راهی جمکران شدم ، جمکران ... روی سنگ فرش حیاط جمکران قدم می زدم که خانمی با حالت اضطرار از من پرسید : خانم تو را به خدا می دانید چاه کجاست؟ من هم گفتم نه. چون به این اعتقاد دارم اگر عریضه ای باشد ، نیاز به نوشتن ندارد، عریضه من قلب پر آشوبم است که کلماتش بر روی کاغذ جاری نمی شود. و به این فکر کردم: که اگر از چاه ظلمانی خود بیرون بیائیم، امام زمانمان را می بینیم و می توانیم بی واسطه، بی عریضه ، با او هم کلام شویم... این ها فقط آرزوست و گرنه دل ما به همین عریضه های نوشته و ننوشته خوش است مولا... پی نوشت: عکسی است که در جمکران گرفتم . همیشگی نوشت: اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا آرزو نوشت: اللهم عجل لولیک الفرج
امشب از بهترین شب های سال است
شب ولادت زینت پدر ، حضرت زین َب
و واپسین روزهای سال یک هزار و سیصد و نود و یک
نمیدانم چرا ، ولی خیلی دلم گرفته ، از دست خودم، از دست دلم، از دست سنگ شدنم ، از دست آدم نشدنم ، از دست خود خودم
سنگ با آب شکافته میشود
میشود سنگ دل هم با اشک چشم شکافته بشود؟
لحظات غریبی است این واپسین روزها
ز غم های دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در دل های شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن
خدایا بی پناهم ، ز تو جز تو نخواهم
اگر عشقت گناه است ببین غرق گناهم
...
فقط خودت را می خواهم
فقط می خواهم من مال تو باشم و تو مال من
یا اقرب من حبل الورید رهایم نکن و این چشم های بارانی را از من مگیر...
همیشگی نوشت:
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
قاصد کوچکــــــ را
یک دفعه ای هول و هراسی به جانــ م میاید
می خواهم قاصدم باشد
قاصد پیام م
قاصد حرف م
قاصد نا گفته هایم
هرچه ناگفته دارم می سپارم به قاصدکــــــــ
و از عمق ج ا ن
فـــــــــوتــــــــــــــــ
می کنم
به سویــ ت
میاید به سمتت قاصدکـــــــ ناگفته هایم
خدا جونم دریابـــ ش
همیشگی نوشت:
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
ولی همواره بالا رفتن ها سخت تر است ،
همیشه سربالایی رفتن سخت تر است.
شاید سمت خدا رفتن هم به نوعی مثل سربالایی باشد و دام شیطان سر پائینی.
درست است سر بالایی رفتن ، به سمت خ د ا رفتن سخت است،
ولی
انتهای سربالایی صعود است، افتخار است.
باز هم دقیق تر می شوم به اینکه :
درست است سمت خدا رفتن سخت است ولی اگر به کمترین اثرش که آرامش است فکر کنم تمام این سختی ها را به جان می خرم.
یا اقرب من حبل الورید همراهم باش.
منبع عکس : نگارخانه
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
