گاهی قاب تلویزیون، نوشته، حرف، همه چیز کم میاورد ، فقط دل است که همراهت می شود. کاروان نجف تا کربلا را که می بینم ، دیگر حرفی، نوشته ای، هیچ چیزی نیست که آرامم کند ، شاید با اشک چشم کمی آرام می شوم. چقدر زیباست ، این شوری که انشاالله همرا با شعور حسینی است، دوست داشتم در خیل جمعیت جایی هم برای گام های من بود ، ولی نه ، شاید هنوز قدوم من اجازه ورود به حریم پاک حسینی را ندارند. یا حسین! چه می شود اگر اجازه دهی ، چشم های من لایق دیدن صحن و سرایت شوند، چه می شود اگر اجازه دهی گام هایم وارد کربلا شود. می دانم! خوب می دانم! هنوز آنقدر مودب نیستم ، حس میکنم اگر به کربلا بروم بدون اذن دخول به حرمت وارد می شوم، اجازه بده من بیایم، قول می دهم مودب باشم، قول میدهم گام هایم را آرام بردارم، ولی زبانم و اشک چشمم را قول نمی دهم. شاید اشک ریزان خدمتت برسم و از عمق جان صدایت کنم یا حسین. اجازه میدهی؟ یا حسین لایقم کن ، لایق کربلائی شدنم کن. ای کاش بودم... ای کاش...
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
