بعد از ظهر بود با خواهرزاده ام به پارک رفتم و وقتی بازی بی دغدغه ثنا را دیدم یاد دوران کودکی خودم و پارک نزدیک خودمان - پارک بنفشه افتادم. همیشگی نوشت: هو المصور از خانه بیرون آمدم می خواهم بهار را ببویم می خواهم صورتم را به نوازش باران بسپارم فروردین آمد ماهی که منتظر آمدنش بودیم جای تقویم شمسی سال یک هزار و سیصد و نود و یک دیگر نیست ... باید برود ...باید جای خودش را به تقویمی که یک سال از خودش بزرگتر است بدهد... ولی در پس این روزها و هفته ها و ماه ها ممکن است دلی را شکسته باشیم.. دلی را شاد کرده باشیم چشمی را گریان کرده باشیم... نور امید را در چشمی زنده کرده باشیم ... و .... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ می خواهم با خود عهد ببندم که همچون طبیعت باشم هر روزم ، هر فصلم، هر سال از زندگیم اندکی فقط اندکی با قبلم متفاوت باشد... همان دعای همیشگیم : یا اقرب من حبل الورید دستم را بگیر ♦♦♦ این فصل ، فصل رنگ و بوی تازگی و طراوت است... بوی بهار ... چقدر روح نواز است عطر و بوی بهار ... و چقدر زیباست رنگ درخت بید مجنون در آغازین روزهای بهار... میخواهم بیدمجنونت باشم...همیشه مطاعـــــــ پی نوشت: همیشگی نوشت : شب همجون پرده سیاه روی زمین گسترده شده است . چشمانم بارانی است، ببار ای باران چشم، بیشتر ببار، ببار ، شاید سنگ دلت از بین برود ... آخرین روزهای سال را به تقویم می سپاریم و به استقبال روزهای جدید می رویم. قرار است چند سال با حسرت از روزهای سپری شده تقویم روی میز را ورق بزنم، این ماه گذشت، ماه دوم سال ، ماه سوم سال ، به خودم می آیم ، باید تقویم سال جدید را جایگزین کنم!! و من می مانم و خود من ... راستی چرا من به خودم نمی آیم؟ خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن خدایا فقط عشق خودت را می خواهم قاصدکــــــــ را می بینم
یاد در صف ایستادن برای تاب بازی و شمردن هایمان که نوبت به خودمان برسد.
یکــــــی -دو تــــــا- سه تـــــا - .... بیست تــــــا . تمام شد ، بلند شو.
یاد راه رفتن روی سنگ های پارک ، دعوا با پسر بچه های شیطونی که مخالف جهت سرسره بالا می آمدند.
ئه! چرا از این طرف می آید؟
به یاد سرسره ای افتادم که سرسره ماری می گفتیم و به نظرمان چقدر بزرگ می آمد.
هنوز هم تردید دارم که ما خیلی کوچک بودیم یا واقعا سرسره خیلی بزرگ بود!
تمام سرسره ها در ذهنم هست، سرسره ای که قرمز بود و با لذت از رویش سر می خوردیم
سرسره سبز رنگی که بچه های کوچکتر روی آن سوار می شدند.
راستی امروز صدای آلاسکایی را نشنیدم ، ظاهرا دیگر آلاسکایی ای نیست:(
بعد از بازی و خستگی روی یکی از صندلی ها ، زیر یک درخت می نشستیم و آلاسکا می خوردیم.
چقدر بچه بودیم ، بعد از خوردن آلاسکاهای به حق خوشمزه ، تاکید داشتیم چوب بستنی را بشکنیم ، شنیده بودیم اگر نشکنیم این ها را جمع می کنند و دوباره برای چوب بستنی ها استفاده می کنند.
یادش بخیر...
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
برخلاف روزهای دیگر
بی دغدغه ے ِ
احتساب زمان ،
بی دغدغه ے ِ
رسیدن به مترو
بی دغدغه ے ِ
نگاه مکرر به عقربه ساعت و همگام با ثانیه ها دویدن
بی دغدغه ے ِ ...
نمی خواهم برخلاف روزهای دیگر که فقط می بینم، بیننده باشم، میخواهم نگاه کنم
اینطور نباشد که فقط بشنوم، بلکه گوش دهم
می خواهم بروم برای نگاه کردن ، برای گوش دادن، برای بوییدن
می خواهم نگاهم را بدوزم به رنگ درختان
می خواهم گوشم را به میهمانی آواز گنجشک ها ببرم
چقدر زیباست طبیعت بهار
و چقدر عالی است که بهار را بفهمیم
فصلی که چند صباحی میهمان روزهایمان است...
همیشگی نوشت:
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
یکسال از آغازین روزهایی که شروع به وبلاگ نویسی کردم گذشت اگر دوست داشتید تلنگر 91 را از آرشیو فروردین ماه بخوانید ...
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
امشب از بهترین شب های سال است
شب ولادت زینت پدر ، حضرت زین َب
و واپسین روزهای سال یک هزار و سیصد و نود و یک
نمیدانم چرا ، ولی خیلی دلم گرفته ، از دست خودم، از دست دلم، از دست سنگ شدنم ، از دست آدم نشدنم ، از دست خود خودم
سنگ با آب شکافته میشود
میشود سنگ دل هم با اشک چشم شکافته بشود؟
لحظات غریبی است این واپسین روزها
ز غم های دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در دل های شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن
خدایا بی پناهم ، ز تو جز تو نخواهم
اگر عشقت گناه است ببین غرق گناهم
...
فقط خودت را می خواهم
فقط می خواهم من مال تو باشم و تو مال من
یا اقرب من حبل الورید رهایم نکن و این چشم های بارانی را از من مگیر...
همیشگی نوشت:
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
قاصد کوچکــــــ را
یک دفعه ای هول و هراسی به جانــ م میاید
می خواهم قاصدم باشد
قاصد پیام م
قاصد حرف م
قاصد نا گفته هایم
هرچه ناگفته دارم می سپارم به قاصدکــــــــ
و از عمق ج ا ن
فـــــــــوتــــــــــــــــ
می کنم
به سویــ ت
میاید به سمتت قاصدکـــــــ ناگفته هایم
خدا جونم دریابـــ ش
همیشگی نوشت:
اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عینی ابدا
| Design By : Pars Skin |
ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود یتیمان را پدر می شود و مادر محتاجان برادری را برادر می شود عقیمان را طفل می شود ناامیدان را امید می شود گمگشتگان را راه می شود در تاریکی ماندگان را نور می شود رزمندگان را شمشیر می شود پیران را عصا می شود محتاجان به عشق را عشق می شود خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط طهارت روح به شرط پرهیز از معامله با ابلیس بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها... چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند /مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمیشود؟؟؟ که به شیطان پناه میبرید؟ که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمیشود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید؟ که انسانیت را پاس نمی دارید؟!
